UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

metonimia

1568, SPXVI
W postaci metonimija

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

łac. metōnymia

z gr. metōnymía 'użycie jednego wyrazu zamiast drugiego; zamiennia'

jęz. lit.

figura stylistyczna, która polega na zastąpieniu jednej nazwy inną, będącą z nią w pewnym związku

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność artystyczna człowieka literatura

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język

synonimy:

zamiennia

	Podstawą tej metonimii jest więc zabieg identyfikacji pieca ze słońcem, odbijającym się widocznie na jego szklistej powierzchni. źródło: NKJP: Zbigniew Lisowski: Poznawanie poezji: interpretacje, 2008
	Metonimiczna zależność, która została ustanowiona między księżycem, powietrzem, a słońcem, kształtuje nowe znaczenia, wykorzystywane przez utwór. Pierwsze z nich wiąże się ze specyfiką zastosowanej tu figury stylistycznej. Metonimia zakłada podobieństwo między przedmiotami. źródło: NKJP: Mariusz Gołąc: Język i rzeczywistość w twórczości Mirona Białoszewskiego, 2001
	Jakobson rozwinął też tezę, że dwie figury retoryki klasycznej: metafora i metonimia, są podstawowymi operacjami językowymi stosowanymi w każdej wypowiedzi. źródło: NKJP: Anna Matuchniak-Krasuska: Publiczność wobec metafory plastycznej: o recepcji groteski Jerzego Dudy-Gracza, 1999
	Bursztyn jest tu metonimią, a ściślej pars pro toto, bursztynowy ustnik ma, podobnie jak w poemacie „Lambro”, ewokować fajkę. źródło: NKJP: Jan Zieliński: Słowacki. SzatAnioł, 2009
	Zamiast leksemu „krzyż” stosowano metonimie ujawniające intencje organizatorów wydarzeń w Oświęcimiu, np. instrument, zapora, moneta przetargowa, żeton do licytacji, przedmiot przetargów, narzędzie niepokoju, narzędzie podziałów. źródło: NKJP: Irena Kamińska-Szmaj: Dyskurs publiczny w prasie po roku 1989, 2001

Data ostatniej modyfikacji: 12.03.2017