1 połowa XVII w.,
Kart XVII-XVIII
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m1
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
kosiarz
|
kosiarze
|
|
| D. |
kosiarza
|
kosiarzy
|
|
| C. |
kosiarzowi
|
kosiarzom
|
|
| B. |
kosiarza
|
kosiarzy
|
|
| N. |
kosiarzem
|
kosiarzami
|
|
| Ms. |
kosiarzu
|
kosiarzach
|
|
| W. |
kosiarzu
|
kosiarze
|
|
mężczyzna, który kosą ścina trawę lub zboże
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
rolnictwo
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat roślin
ogrodnictwo i dbałość o rośliny
- być kosiarzem
- iść, kroczyć za kosiarzami
|
Dziewiątej nocy postanowili zaryzykować i prosić o pomoc. Zwrócili się do napotkanego w polach polskiego kosiarza. Przyjął ich w domu, nakarmił.
źródło: NKJP: Beata Zalot: Wyrwani z piekieł, Tygodnik Podhalański nr 6, 1999
|
|
Do kosy trzeba tak samo zdrowych nóg jak rąk. Kosiarze nawet mówią, że prawdziwie nogami się kosi i krzyżem, ręce tylko machają.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008
|
|
Mijał pracujących przy żniwach, pozdrawiał kosiarzy i kobiety wiążące zboże w snopki.
źródło: NKJP: Wit Szostak: Oberki do końca świata, 2007
|
Data ostatniej modyfikacji: 17.07.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN