część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
optymistka
|
optymistki
|
|
| D. |
optymistki
|
optymistek
|
|
|
|
| C. |
optymistce
|
optymistkom
|
|
| B. |
optymistkę
|
optymistki
|
|
| N. |
optymistką
|
optymistkami
|
|
| Ms. |
optymistce
|
optymistkach
|
|
| W. |
optymistko
|
optymistki
|
|
kobieta, która dostrzega przede wszystkim pozytywną stronę życia i wierzy w powodzenie podejmowanych działań
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
- duża, niepoprawna, umiarkowana, wielka; urodzona, wieczna, życiowa optymistka
- być optymistką
|
Nawet moi przyjaciele mówią, że się zmieniłam, bo przedtem byłam uśmiechniętą optymistką, a teraz coraz częściej narzekam.
źródło: NKJP: Aneta C.: Radzi psycholog mgr Olga Mularczyk, Życie na Gorąco, 1999
|
|
Chciałbym ją wychować przede wszystkim na wielką optymistkę. Żeby umiała śmiać się ze swoich błędów i czerpać z nich naukę na przyszłość.
źródło: NKJP: Jolanta Pierończyk: Dopiero w Polsce uwierzyłem w siebie, Dziennik Zachodni, 2005-09-24
|
|
Jesteśmy niepoprawnymi optymistkami. Wierzymy, że w końcu uda nam się zrealizować plany.
źródło: NKJP: (WIK): Chcą zostać gwiazdami, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2005-03-25
|
Data ostatniej modyfikacji: 20.05.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN