frankofon

Wielu francuskojęzycznych mieszkańców stolicy jak ognia obawia się flamandyzacji Brukseli.
- Flamandowie od dawna starają się przejąć Brukselę. Kiedy to nastąpi, to będzie koniec Belgii - denerwuje się frankofon Franz Buset.

źródło: NKJP: Małgorzata Alterman: Czy Belgom zostało tylko dziesięć lat?, Gazeta Wyborcza, 1997-03-14

W 1974 r. nie było w Quebecu anglofonów mówiących po francusku; w 1996 - zanotowano 82,5 proc. anglofonów mówiących w dwóch językach. W 1974 r. 49 proc. frankofonów znało angielski; dzisiaj dwa języki zna 42 proc. frankofonów. Prawo językowe Quebecku, przeforsowane w 1977 r. (wbrew zapisowi konstytucji o dwujęzyczności), zabrania frankofonom uczęszczać do szkół angielskich.

źródło: NKJP: Angielski... dla anglofonów, Dziennik Polski, 1998-08-31

Szwajcarzy niemieccy nie chcieli więc „sprzedać duszy”. A szwajcarscy frankofoni - czyżby nie byli patriotami szwajcarskimi? Otóż są - tylko od strony Genewy sprawy wyglądają po prostu inaczej. Francuskojęzyczna część kraju już od dawna jest bardziej otwarta na świat i Europę. [...] Poza tym frankofonowi łatwiej jest się porozumieć w którymś z sąsiednich europejskich krajów niż w stołecznym Bernie.

źródło: NKJP: Tomasz Surdel: Szwajcaria bez przestrzeni, Gazeta Wyborcza, 1992-12-10

Bruksela, choć leży na terytorium Flandrii (choć jak wiemy jest osobną jednostką administracyjną), jest w ok. 90% zamieszkiwana przez frankofonów.

źródło: NKJP: Internet

— Jestem Europejczykiem, Belgiem, Walończykiem, Brabandczykiem i frankofonem — tak powie o sobie Belg z Waterloo — mówi Philippe Cantraine, delegat regionu Walonia — Bruksela. Poczucie tożsamości jest dziś w Belgii co najmniej pięciopoziomowe i w zależności od społecznego kontekstu silniej rozbrzmiewa ta lub inna jego struna.

źródło: NKJP: Magdalena Sztolberg: Królewski region, Polska Głos Wielkopolski, 2003-11-19