Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | frankofil |
frankofile |
ndepr |
| frankofile |
depr | ||
| D. | frankofila |
frankofili frankofilów |
|
| C. | frankofilowi |
frankofilom |
|
| B. | frankofila |
frankofili frankofilów |
|
| N. | frankofilem |
frankofilami |
|
| Ms. | frankofilu |
frankofilach |
|
| W. | frankofilu |
frankofile |
ndepr |
| frankofile |
depr |
Pochodzenie
internac.
ang. Francophile
fr. francophile
niem. frankophil
łac. Franci 'Frankowie' + gr. phílein 'lubić, być skłonnym do'
Definicja
Wymowa
[fraŋkofil] lub [frankofil]
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Przynależność i podział terytorialny państwa, miasta, obszary geograficzne
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
Relacje znaczeniowe
| antonimy: | frankofob |
Połączenia
- znany; zdeklarowany; niepoprawny frankofil
- frankofile i anglofile
Cytaty
|
Jestem frankofilem praktycznie od urodzenia. Podejrzewam, że w poprzednim życiu musiałem być właśnie Francuzem. Od momentu, kiedy tylko dowiedziałem się, że istnieje takie miasto, jak Paryż, zacząłem go poznawać i marzyć [...], żeby tam pojechać. źródło: NKJP: Alfabet Bogdana Wojtowicza, Dziennik Polski, 2003-01-17 |
|
|
Jako frankofil musiał opuścić Niemcy, podobnie jak przedtem musiał opuścić Francję jako germanofil. źródło: NKJP: Jerzy Stempowski: Zapiski dla zjawy, 2004 |
|
|
Frankofile chętnie zaglądają do biblioteki, wideoteki i czytelni prasy francuskiej. źródło: NKJP: Katarzyna Sklepik, Joanna Małecka: Szkolnictwo, Gazeta Poznańska, 2006-03-02 |
|
|
Romowy Sikorskiego, znanego frankofila, cieszącego się w Paryżu dużym prestiżem, niewątpliwie były istotnym momentem w generalnej taktyce dyplomatycznej gabinetu. źródło: NKJP: Michowicz Waldemar: Historia dyplomacji polskiej, 1995 |