Pierwotnie zaimek osobowy. Forma wynikająca z rozprzestrzenienia się odmiany przymiotnikowej na zaimki osobowe (dawna forma: ji )
Definicja
używane w odniesieniu do osób, rzeczy i spraw nie związanych z mówiącym ani z rozmówcą lub rozmówcami, tylko z inną osobą albo obiektem, który można by wskazać, używając zaimka ona
Ponura i przepastna była ta szopka. Figurki zwierząt ginęły w jej wnętrzu.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Opowieści galicyjskie, 1995
A więc ona także uważa, że jutro powinien odwiedzić jej ojca.
źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
Jeśli już taka pamięć jest, to jej wielkość umożliwia w zasadzie tylko rejestrację pojedynczych klatek obrazu.
źródło: NKJP: Cezary Czerwiński: Wideo po drucie, Enter, nr 1, 2003
W październiku 1988 roku rozpoczęto odprawianie mszy świętych w salce przykościelnej, a dopiero w 1993 roku została poświęcona kaplica, która stała się filią parafii w Szaflarach i była obsługiwana przez jej księży.
źródło: NKJP: Jan Antoł: W gminie Szaflary, Tygodnik Podhalański, nr 17, 1999