UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

jedynaczka

Chronologizacja

XV w., SStp
W postaci jedzinaczka

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. jedynaczka
jedynaczki
D. jedynaczki
jedynaczek
C. jedynaczce
jedynaczkom
B. jedynaczkę
jedynaczki
N. jedynaczką
jedynaczkami
Ms. jedynaczce
jedynaczkach
W. jedynaczko
jedynaczki

Pochodzenie

Zob. jedyny

Definicja

córka rodziców, niemający brata ani siostry

Kwalifikacja tematyczna

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA Rodzina członkowie rodziny

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:  córka

Połączenia

  • rozpieszczona jedynaczka
  • córka jedynaczka

Cytaty

Moja Marta była rozpieszczoną jedynaczką. Córeczka kochającego tatusia. Lubiła luksusy.

źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001

Wiele kobiet chce zatrzymać nazwisko, bo rodowe, ładnie brzmi, albo nie chce odmówić ojcu proszącemu córkę jedynaczkę o zatrzymanie nazwiska, bo on ostatni z rodu.

źródło: NKJP: Wanda Mołoń: Mąż z nazwiskiem żony, Nowiny, 2006

Dystyngowany Aleksander, żywy pomnik przedwojennego arystokraty, zrobił znakomite wrażenie na pani Zofii, samotnie wychowującej jedynaczkę. Być może przypominał jej poległego przed wielu laty męża.

źródło: NKJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003

Data ostatniej modyfikacji: 25.07.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj