UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

ukorzyć

Chronologizacja

1471, SStp

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

liczba pojedyncza liczba mnoga
1 os. ukorzę
ukorzymy
2 os. ukorzysz
ukorzycie
3 os. ukorzy
ukorzą

Czas przeszły

liczba pojedyncza liczba mnoga
m ż n mo -mo
1 os. ukorzyłem
+(e)m ukorzył
ukorzyłam
+(e)m ukorzyła
ukorzyłom
+(e)m ukorzyło
ukorzyliśmy
+(e)śmy ukorzyli
ukorzyłyśmy
+(e)śmy ukorzyły
2 os. ukorzyłeś
+(e)ś ukorzył
ukorzyłaś
+(e)ś ukorzyła
ukorzyłoś
+(e)ś ukorzyło
ukorzyliście
+(e)ście ukorzyli
ukorzyłyście
+(e)ście ukorzyły
3 os. ukorzył
ukorzyła
ukorzyło
ukorzyli
ukorzyły

bezosobnik: ukorzono

Tryb rozkazujący

liczba pojedyncza liczba mnoga
1 os. ukorzmy
ukórzmy
2 os. ukorz
ukórz
ukorzcie
ukórzcie

Tryb warunkowy

liczba pojedyncza liczba mnoga
m ż n mo -mo
1 os. ukorzyłbym
bym ukorzył
ukorzyłabym
bym ukorzyła
ukorzyłobym
bym ukorzyło
ukorzylibyśmy
byśmy ukorzyli
ukorzyłybyśmy
byśmy ukorzyły
2 os. ukorzyłbyś
byś ukorzył
ukorzyłabyś
byś ukorzyła
ukorzyłobyś
byś ukorzyło
ukorzylibyście
byście ukorzyli
ukorzyłybyście
byście ukorzyły
3 os. ukorzyłby
by ukorzył
ukorzyłaby
by ukorzyła
ukorzyłoby
by ukorzyło
ukorzyliby
by ukorzyli
ukorzyłyby
by ukorzyły

bezosobnik: ukorzono by

bezokolicznik: ukorzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ukorzywszy

gerundium: ukorzenie

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. ukorzenie
ukorzenia
D. ukorzenia
ukorzeń
C. ukorzeniu
ukorzeniom
B. ukorzenie
ukorzenia
N. ukorzeniem
ukorzeniami
Ms. ukorzeniu
ukorzeniach
W. ukorzenie
ukorzenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: ukorzony

liczba pojedyncza
m1 m2 m3 n1, n2 ż
M. ukorzony
ukorzony
ukorzony
ukorzone
ukorzona
D. ukorzonego
ukorzonego
ukorzonego
ukorzonego
ukorzonej
C. ukorzonemu
ukorzonemu
ukorzonemu
ukorzonemu
ukorzonej
B. ukorzonego
ukorzonego
ukorzony
ukorzone
ukorzoną
N. ukorzonym
ukorzonym
ukorzonym
ukorzonym
ukorzoną
Ms. ukorzonym
ukorzonym
ukorzonym
ukorzonym
ukorzonej
liczba mnoga
p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe
M. ukorzeni
ukorzeni
ukorzone
ukorzone
D. ukorzonych
ukorzonych
ukorzonych
ukorzonych
C. ukorzonym
ukorzonym
ukorzonym
ukorzonym
B. ukorzonych
ukorzonych
ukorzonych
ukorzone
N. ukorzonymi
ukorzonymi
ukorzonymi
ukorzonymi
Ms. ukorzonych
ukorzonych
ukorzonych
ukorzonych

odpowiednik aspektowy: korzyć

Pochodzenie

Zob. korzyć

Definicja

książk. 
okazać komuś lub wielu osobom swoją wyższość

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Relacje międzyludzkie określenia relacji międzyludzkich

Cytaty

Mało mu było, że adorowano go jako najwyższego władcę i boga, zatem ukorzył te ludy kultem innych istot, które przedstawiał za bożków [...].

źródło: NKJP: Adam Elbanowski: Nowe królestwo Grenady. Historia naturalna, obyczajowa i domniemana, 2006

Legiony rzymskie, a później wojska bizantyjskich bazyleusów usiłowały ukorzyć, podbić ten kraj.

źródło: NKJP: Ryszard Bobecki: Korespondencja z Gruzji..., Kobieta i Życie, nr 20, 1972

Umyślił sobie bowiem, że skoro uda mu się zrobić wielki majątek, ukorzy tych, którzy jego chcieli ukorzyć.

źródło: NKJP: Kornel Makuszyński: Szaleństwa Panny Ewy, 1957

Składnia

bez ograniczeń + ukorzyć +
KOGO/CO + (CZYM)
Data ostatniej modyfikacji: 30.05.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj