W doskonalszej formie produkcji ręce zastępowano kijami do bicia wełny lub gręplem składającym się z klamry i smyka. Pracujący uderza za pomocą klamry w strunę napiętą na smyku, a struna wprawiona w ruch rozluźnia w ten sposób włókna.
źródło: Janina Kamińska, Adam Nahlik: Włókiennictwo gdańskie w X-XIII wieku, 1958 (books.google.pl)
Niektórzy samodzielnie uczestniczyli w poszczególnych procesach wyrobu przędzy z użyciem dawnych narzędzi: nożyc do strzyżenia owiec, drewnianej bali do prania, grępla do rozczesywania czy kołowrotka, który zamienia wełnę w nitkę.
źródło: Internet: zspdebnica.weebly.com
Początkowo posiadał takie urządzenia, jak grępel drewniany, poruszany kieratem. 1 krosno tkackie, 1 skręcarkę kołowrotkową oraz szpulerz, snowadło, wijadło. Urządzenia te częściowo pochodziły z fabryk łódzkich, częściowo wykonane zostały przez wiejskich rzemieślników.
źródło: Prace i materiały: Seria Etnograficzna, Wydania 16-19, 1972 (books.google.pl)