Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
---|---|---|---|
M. | diachroniczność |
diachroniczności |
|
D. | diachroniczności |
diachroniczności |
|
C. | diachroniczności |
diachronicznościom |
|
B. | diachroniczność |
diachroniczności |
|
N. | diachronicznością |
diachronicznościami |
|
Ms. | diachroniczności |
diachronicznościach |
|
W. | diachroniczności |
diachroniczności |
Inne uwagi
Zwykle lp
1. ruchu
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
KATEGORIE FIZYCZNE Ilość, liczby i liczenie kolejność
Relacje znaczeniowe
synonimy: | diachronia | |
antonimy: | synchronia, synchroniczność, synchronizm |
Cytaty
Podkreślając diachroniczność kultury i kreatywność człowieka jako twórcy kultury podkreśla się rolę inkulturacji i edukacji w rozwoju człowieka. źródło: A. Kansy: Lokalna aktywnośc społeczna w Polsce w latach 1999-2005, 2016 (pbn.nauka.gov.pl) |
|
Wielokanałowość i diachroniczność komunikacji przez prawo nie wpływają na to, że adresat tej komunikacji (interpretator) co do zasady musi traktować wszystkie komunikaty z równą uwagą [...]. źródło: NKJP: Marcin Matczak: Summa Iniuria. O błędzie formalizmu w stosowaniu prawa, 2007 |
|
Efektem tej diachroniczności, a zarazem współdziałania obu procesów jest zazębianie się osadów rzecznych i stokowych [...]. źródło: Leszek Marian Starkel: O niektórych prawidłowościach rozwoju rzeźby gór i ich przedpoli, 2014 (books.google.com) |
2. w badaniach języka
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język
Relacje znaczeniowe
synonimy: | diachronia | |
sprzeczne: | synchronia, synchronizm |
Cytaty
[...] powstały również opracowania ogólniejszej natury, prace poświęcone całej klasie przyimków wtórnych. Są to dwie monografie, analizujące co prawda głównie współczesny materiał, ale także — co nie jest tu bez znaczenia — mocno akcentujące diachroniczność. źródło: Aleksandra Janowska: Kształtowanie się klasy polskich przyimków wtórnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2015 (wydawnictwo.us.edu.pl) |
|
Zastanówmy się teraz nad problemem diachroniczności języka. Nawet jeśli w każdym stadium swego rozwoju język jest jednoreferencjalny [...], to i tak użytkownicy tego języka: po pierwsze — w różnych okresach używali zdań tego języka w różnych znaczeniach; po drugie — w dowolnym czasie mogą wypowiadać zdania wyposażając je w nieaktualne już znaczenie. źródło: Ryszard Wójcicki: Języki teorii naukowych, Filozofia Nauki, 1996 (bazhum.muzhp.pl) |