1961,
Mateusz Jantar: Samotne kruki: powieść, books.google.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
żarło
|
żarła
|
|
| D. |
żarła
|
żareł
|
|
| C. |
żarłu
|
żarłom
|
|
| B. |
żarło
|
żarła
|
|
| N. |
żarłem
|
żarłami
|
|
| Ms. |
żarle
|
żarłach
|
|
| W. |
żarło
|
żarła
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
|
Karloff mlasnął i pomasował się po brzuchu. - Świetne żarło. Ale jelita mówią, że trzeba oddać dług naturze.
źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: 21:37, 2010
|
|
Nie wolno ci dotykać mnie i mojego żarła.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007
|
|
Dwóch cwaniaków dzieliło się z nią żarłem, właściwie rzucali jej marne ochłapy, za co spali z nią na zmianę.
źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Gdzie jest droga na walne?, 2007
|
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN