UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

samogłoska

Chronologizacja

1785, SL

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. samogłoska
samogłoski
D. samogłoski
samogłosek
C. samogłosce
samogłoskom
B. samogłoskę
samogłoski
N. samogłoską
samogłoskami
Ms. samogłosce
samogłoskach
W. samogłosko
samogłoski

Pochodzenie

Od: sam (zob.), głoska

Definicja

jęz. 
głoska wymawiana tak, że strumień powietrza przepływa w miarę swobodnie przez cały układ narządów mowy, w tym również przez rozchylone wargi, będąca ośrodkiem sylaby

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:  głoska

Połączenia

  • samogłoska nosowa
  • samogłoska "a", "i", "o"....
  • samogłoski i spółgłoski
  • wymawiać samogłoski

Cytaty

Język polski liczy sześć samodzielnych, tzn. możliwych do wymówienia w izolacji, samogłosek ustnych: a, e, y, i, o, u.

źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

[...] w mianowniku liczby mnogiej rzeczowniki męskie nieosobowe mają końcówkę -y: stoł-y, woz-y, ps-y, kot-y. Po -k-, -g- natomiast samogłoska -y- przyjmuje wymawianiową i graficzną postać -i: wilk-i, buk-i, głog-i, stog-i, rak-i.

źródło: NKJP: Jan Miodek: „Ky”, „gy” i „ke”, „ge” w dziejach polszczyzny, Wiedza i Życie, 1999

Do najtrudniejszych zadań [...] należy odtworzenie stosunków prozodycznych w języku połabskim. Zapisywacze resztek tego języka albo w ogóle nie zaznaczali akcentu, albo czynili to nieumiejętnie, nie rozróżniając akcentu i długości samogłoski.

źródło: NKJP: Kazimierz Polański, Jeszcze o prozodii połabskiej, 2008

Data ostatniej modyfikacji: 22.01.2019
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj