UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

fonem

Chronologizacja

1891, books.google.pl
W postaci fonema

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. fonem
fonemy
D. fonemu
fonemów
C. fonemowi
fonemom
B. fonem
fonemy
N. fonemem
fonemami
Ms. fonemie
fonemach
W. fonemie
fonemy

Pochodzenie

internac.

ang. phoneme

fr. phonème

niem. Phonem

z gr. phōnḗ 'dźwięk, głos'

Definicja

jęz. 
abstrakcyjna jednostka systemu języka mająca funkcję odróżniania form wyrazowych, której realizacją w mowie są podobne pod względem cech akustycznych głoski

Noty o użyciu

Używane jako termin językoznawczy i różnie definiowane w zależności od założeń teoretycznych danego opisu języka.

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język mówienie

Cytaty

Fonem [...], zakotwiczony w głosce jako jej funkcjonalna istota, nie da się z niej wydzielić w postaci fizycznej. Nie mówimy wszak fonemami - w każdym wymawianym dźwięku współwystępują na równi z cechami dystynktywnymi pozostałe właściwości.

źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

Fonemy /s/ bezdźwięczny i /z/ dźwięczny realizowane są jako głoski, których główne miejsce artykulacji wyznacza szczelina między przodem języka i górnymi zębami.

źródło: Henryk Wróbel: Gramatyka języka polskiego, 2001 (books.google.pl)

Data ostatniej modyfikacji: 30.10.2018
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj