Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | jaśniepańskość |
jaśniepańskości |
|
| D. | jaśniepańskości |
jaśniepańskości |
|
| C. | jaśniepańskości |
jaśniepańskościom |
|
| B. | jaśniepańskość |
jaśniepańskości |
|
| N. | jaśniepańskością |
jaśniepańskościami |
|
| Ms. | jaśniepańskości |
jaśniepańskościach |
|
| W. | jaśniepańskości |
jaśniepańskości |
Inne uwagi
Zwykle lp
1. arystokratyczność
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Zasady współżycia społecznego stosunki, grupy i organizacje społeczne
Relacje znaczeniowe
| synonimy: | wielkopańskość |
Cytaty
|
Dziedzice, dobrze zapisani w historii jako raczej społecznicy i ludzie otwarci na problemy innych, a nie zadufani w sobie arystokraci, pielęgnujący swą jaśniepańskość, umieli zatroszczyć się o „poddanych”: kiedy np. w 1873 r. w Rudawce wybuchła epidemia cholery, pośpieszyli chłopom z pomocą, dzięki czemu choroba nie wyludniła wsi. źródło: NKJP:Drugie życie nie przychodzi: Dziennik Polski 2002-12-20 |
|
|
Ale dwadzieścia lat jaśniepańskości nie wypleniło z niej lęku, że wciąż nie jest dość wielkopańska. Jaki nużący jest strach, że szydło wyjdzie z worka.. źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008 |
2. zarozumialstwo
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
Relacje znaczeniowe
| synonimy: | pańskość, wielkopańskość |
Cytaty
|
Jaśniepańskość i przekonanie o własnej wielkości wyzwalają odruchy pospolitego nieokrzesania. Artyści wymagają noszenia na rękach, które w warunkach plenerowych jest prawie nie do zrealizowania. Okazuje się, że solistka musi mieć osobny namiot, garderobę, lider inny, reszta zespołu jeszcze inny, (...) źródło: NKJP:Mój „Dzienniczek Polski”, Dziennik Polski 1999-06-11 |
|
|
Nomenklaturę od społeczeństwa oddzielały skomplikowane rytuały, jaśniepańskość, dygnitarstwo oraz język, zwany partyjną nowomową. „Do dygnitarzy mniejszych i większych nie można się dostać” — irytował się K. Estreicher. źródło: Andrzej Chwalba: Kraków w latach 1945-1989, 2004 (google.books.pl) |