UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

doskonale

Chronologizacja

SStp, SPXVI, SKN, SJPXVII, STR, SL, SWil, SJPWar, SJPDor, SJPSz, SJPDun, ISJP, PSWP, USJP

Odmiana

część mowy: przysłówek

Pochodzenie

Zob. doskonały

Definicja

tak, że trudno sobie wyobrazić, żeby mogło być lepiej

Noty o użyciu

Używane również w odpowiedziach jako pozytywna reakcja na czyjąś propozycję, np. Doskonale, jedźmy tam.

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie słownictwo oceniające

Relacje znaczeniowe

synonimy:  idealnie, jedwabiście, kapitalnie, obłędnie I, perfekcyjnie, perfekt II, sławnie, świetnie, wybornie, wyborowo, zajebiście I, znamienicie

Połączenia

  • doskonale dawać sobie radę, spisać się, sprawdzać się, radzić sobie; opanować, wyszkolić; bawić się, czuć się, wyglądać; działać, funkcjonować, prosperować, rozwijać się; ilustrować, gotować, maskować, pływać, smakować, śpiewać; harmonizować, komponować się, korespondować, współgrać; przygotowany, wykształcony; opracowany, zaplanowany, zorganizowany; dobrany, dopasowany; skrojony, zaopatrzony
  • doskonale zbudowany

Cytaty

Ktoś poradził jej, by szukała pracy właśnie tutaj i rzeczywiście, nie tylko świetnie sobie radziła, ale też czuła się doskonale w tym miejscu.

źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Naznaczeni błękitem, Kamień na szczycie. Kroniki Drugiego Kręgu. Księga I, cz 1, 2005

Mógłbym podsłuchać ich rozmowę, siedząc po przekątnej, bo łukowate sklepienie doskonale przenosi dźwięk, o czym kiedyś przypadkiem się przekonałem.

źródło: NKJP: Mariusz Cieślik: Śmieszni kochankowie, 2004

Ten cytat z 1923 roku doskonale syntetyzuje i zamyka pracę poświęconą transformacji pojęcia etosu polskiego górnika.

źródło: NKJP: Jarosław Józef Szczepański: Górnik polski, 2005

W pojedynku o wejście do półfinału moim rywalem był Kazach. Doskonale zbudowany zawodnik, wyższy ode mnie.

źródło: NKJP: Stefan Leśniowski: Aplauz widowni, Gazeta Krakowska, 2005-09-29

[...] szalenie bałem się religii skodyfikowanej, która pozwala uprawiać myślenie po sznurku, w której jedno zawsze wynika z drugiego, a wszystko jest doskonale poukładane i dzięki temu bardzo proste.

źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995

Data ostatniej modyfikacji: 08.05.2013
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj