UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

ćwieczkarz

Chronologizacja

1844, M. Baliński, Starożytna Polska pod względem historycznym, jeograficznym i statystycznym, books.google.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. ćwieczkarz
ćwieczkarze
ndepr
ćwieczkarze
depr
D. ćwieczkarza
ćwieczkarzów
ćwieczkarzy
C. ćwieczkarzowi
ćwieczkarzom
B. ćwieczkarza
ćwieczkarzów
ćwieczkarzy
N. ćwieczkarzem
ćwieczkarzami
Ms. ćwieczkarzu
ćwieczkarzach
W. ćwieczkarzu
ćwieczkarze
ndepr
ćwieczkarze
depr

Pochodzenie

Zob. ćwiek

Definicja

w dawnej Polsce: rzemieślnik nabijający ćwieki

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK I TECHNIKA Przemysł rzemiosło

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Tradycja świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

Cytaty

Powstały natomiast odrębne warsztaty wytwórcze, prowadzone przez fabrykantów powozów, bądź indywidualnie, bądź we współpracy z różnego rodzaju rzemieślnikami. [...] Najczęściej współpracowali ze sobą: kołodzieje, kowale, stelmachy, lakiernicy, ćwieczkarze i in.

źródło: Internet: konskie.org.pl

Data ostatniej modyfikacji: 18.06.2019
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj