ćwieczkarz

Chronologizacja

1844, M. Baliński, Starożytna Polska pod względem historycznym, jeograficznym i statystycznym, books.google.pl

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	ćwieczkarz	ćwieczkarze	ndepr
M.	ćwieczkarz	ćwieczkarze	depr
D.	ćwieczkarza	ćwieczkarzów ćwieczkarzy
C.	ćwieczkarzowi	ćwieczkarzom
B.	ćwieczkarza	ćwieczkarzów ćwieczkarzy
N.	ćwieczkarzem	ćwieczkarzami
Ms.	ćwieczkarzu	ćwieczkarzach
W.	ćwieczkarzu	ćwieczkarze	ndepr
W.	ćwieczkarzu	ćwieczkarze	depr

Pochodzenie

Zob. ćwiek

Definicja

w dawnej Polsce: rzemieślnik nabijający ćwieki

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK I TECHNIKA Przemysł rzemiosło

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Tradycja świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

Cytaty

Powstały natomiast odrębne warsztaty wytwórcze, prowadzone przez fabrykantów powozów, bądź indywidualnie, bądź we współpracy z różnego rodzaju rzemieślnikami. [...] Najczęściej współpracowali ze sobą: kołodzieje, kowale, stelmachy, lakiernicy, ćwieczkarze i in.

źródło: Internet: konskie.org.pl