UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

zdumiony

Chronologizacja

Zob. zdumieć , zdumieć się

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	zdumiony	zdumiony	zdumiony	zdumione	zdumiona
D.	zdumionego	zdumionego	zdumionego	zdumionego	zdumionej
C.	zdumionemu	zdumionemu	zdumionemu	zdumionemu	zdumionej
B.	zdumionego	zdumionego	zdumiony	zdumione	zdumioną
N.	zdumionym	zdumionym	zdumionym	zdumionym	zdumioną
Ms.	zdumionym	zdumionym	zdumionym	zdumionym	zdumionej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	zdumieni	zdumieni	zdumione	zdumione
D.	zdumionych	zdumionych	zdumionych	zdumionych
C.	zdumionym	zdumionym	zdumionym	zdumionym
B.	zdumionych	zdumionych	zdumionych	zdumione
N.	zdumionymi	zdumionymi	zdumionymi	zdumionymi
Ms.	zdumionych	zdumionych	zdumionych	zdumionych

Pochodzenie

Zob. zdumieć

1.a człowiek

Definicja

książk.

taki, który poczuł się zaskoczony, ponieważ ktoś lub coś jest inne, niż się spodziewał, albo coś wydarzyło się wbrew jego przypuszczeniom

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Stany psychiczne człowieka emocje i uczucia

Połączenia

zdumiony chłopiec; zdumiona publiczność; zdumione dziecko; zdumieni czytelnicy, dziennikarze, ludzie, mieszkańcy, rodzice, słuchacze, widzowie
zdumiony jakimś faktem, odkryciem, pytaniem, widokiem czegoś, wypowiedzią
bezbrzeżnie zdumiony
zdumiony i oburzony, zdumiony i oczarowany, zdumiony i oszołomiony, zdumiony i przestraszony, zdumiony i przerażony, zdumiony i wstrząśnięty, zdumiony i wzruszony, zdumiony i zachwycony, zdumiony i zaskoczony
krzyknąć, milczeć, odeprzeć, odpowiedzieć, powiedzieć, pytać, słuchać, spytać, szepnąć, wyjąkać coś, wykrzyknąć coś, zapytać, zawołać; patrzeć, popatrzeć; przystanąć, stać, stanąć; być zdumionym
głęboko, kompletnie, mocno, naprawdę, niezwykle, szczerze, tak, wyraźnie; lekko, nieco, trochę zdumiony

Cytaty

	- Nie - odpowiedziała Alicja, zdumiona pytaniem. źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
	Obejrzałaś się dopiero na wzgórzu, zdumiona, że tak daleko i wysoko zaszłaś. źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998
	Każdy, kto interesuje się historią nauki, musi być zdumiony, jak intensywne kontakty międzynarodowe utrzymywali uczeni już w czasach Kopernika. źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Płacz nad trumną, Polityka, 2008-04-05
	Dzidzia jest tak zdumiona, że przez chwilę traci język w gębie. źródło: NKJP: Zofia Chądzyńska: Przez ciebie, Drabie!, 1969
	Zdumieni rodzice odkrywają nagle, że stoi przed nimi zbuntowany nastolatek. źródło: NKJP: Danuta Zdanowicz: Wakacje dziecka, Gazeta Krakowska, 2004-06-22

Składnia

	+	zdumiony	+	(CZYM)
szyk: neutralny
	+	zdumiony	+	(że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE)
szyk: neutralny

1.b wzrok

Definicja

książk.

świadczący o tym, że ktoś poczuł się zaskoczony, ponieważ ktoś lub coś jest inne, niż się spodziewał, albo coś wydarzyło się wbrew jego przypuszczeniom

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Stany psychiczne człowieka emocje i uczucia

Połączenia

zdumiony głos, okrzyk, ton, wzrok; zdumiona mina, twarz; zdumione spojrzenie; zdumione oczy

Cytaty

- Czekaj - powiedziała zdumionym głosem. - To jest morze z bąbelkami. Słowo daję. Morze sodowej wody.

źródło: NKJP: Jerzy Broszkiewicz: Wielka, większa i największa, 1960

Chłopcy zamienili nieco zdumione spojrzenia i jednocześnie parsknęli śmiechem.

źródło: NKJP: Adam Bahdaj: Wakacje z duchami, 1962

Ojcem będzie Jasiek. Jego mina była zdumiona, gdyż nie wiedział, że Zuza robiła jakieś testy na DNA.

źródło: Internet: filmweb.pl

Data ostatniej modyfikacji: 10.09.2021