1867,
Samuel Smith, Pomoc własna, polona.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
p3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
|
wagary
|
|
| D. |
|
wagarów
|
|
| C. |
|
wagarom
|
|
| B. |
|
wagary
|
|
| N. |
|
wagarami
|
|
| Ms. |
|
wagarach
|
|
| W. |
|
wagary
|
|
łac.
vāgāre
'wałęsać się, błąkać się, tułać się'
przebywanie ucznia poza szkołą w czasie zajęć bez zgody rodziców i nauczycieli
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Edukacja i oświata
szkoła
- pierwsze, szkolne wagary
- uczniowie na wagarach
- chodzić, pójść na wagary
|
Pojechaliśmy z Grzesiem nad Wisłę. Miał wolny dzień, a ja urwałam się z zajęć. Po prostu poszłam na wagary.
źródło: NKJP: Krystyna Berwińska, Con Amore, 1976
|
|
Wagary w hipermarkecie to praktycznie wyprawa na cały dzień.
źródło: NKJP: Michał Piotrowski: Kolorowy azyl, Dziennik Bałtycki, 2000-03-01
|
|
Efektem pracy nauczycieli ze świetlicy jest wyeliminowanie wagarów, które kiedyś zdarzały się często.
źródło: NKJP: Grażyna Wosińska: Zdobywają pieniądze dla szkoły, Dziennik Bałtycki, 2001-01-05
|
|
Absencja dzieci na zajęciach związana była z wagarami, chorobami.
źródło: NKJP: Obecności sprzed lat, Dziennik Bałtycki, 2000-03-09
|
Data ostatniej modyfikacji: 30.01.2020
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN