chłopak lub młody mężczyzna, który nie ma stałego zajęcia i większość czasu spędza w grupie podobnych osób na podwórkach lub ulicach, pijąc alkohol lub szukając okazji do zarobku albo jakichś rozrywek
Noty o użyciu
Wyraz używany przeważnie w odniesieniu do realiów sprzed drugiej wojny światowej. Współcześnie spotykany w nazwach zespołów wykonujących muzykę o charakterze folkloru miejskiego, np. zespół, kapela Baciary, Sułkowskie Baciary.
Warianty
batiar
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne
Nie był ani dość szybki, ani dość silny, ani wreszcie dość okrutny, by wytrzymać barbarzyńskie zabawy młodych baciarów, tłukących kijami oszalałego ze strachu szczura.
Wszyscy natomiast znają osiedlowego baciara o przezwisku Jojo, kiedyś groźnego chuligana, który jednak nigdy nie napastował „swojaków”, wyżywając się na ofiarach z innych „parafii”.
źródło: NKJP: Tu było ich gniazdo, Dziennik Polski, 2002-10-15
Andrus posiadał swój honor, godność, styl, etykę grupową. To, co robił, podszyte było nie tyle siłą, co sprytem i humorem. We Lwowie królowały batiary, w Krakowie – zwierzynieckie andrusy (andry).
źródło: NKJP: Marian Satała: Gadaj jak andrus, Gazeta Krakowska, 2004-12-24
Butny do bólu, [...] postrzega świat polskiej piłki oczyma zdrowo uwalonego batiara, który wszedł na podmiejski festyn przez dziurę w płocie i nadaje ton imprezie.
źródło: NKJP: Ryszard Niemiec: Śmiertelny grzech polskiej piłki, Gazeta Krakowska, 2003-01-17