UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

kantar

Chronologizacja

1564, SPXVI
Inne znaczenie: 'jednostka wagi na Wschodzie muzułmańskim, centnar'

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	kantar	kantary
D.	kantara	kantarów
C.	kantarowi	kantarom
B.	kantar	kantary
N.	kantarem	kantarami
Ms.	kantarze	kantarach
W.	kantarze	kantary

Pochodzenie

węg. kantár

może z tur.

Definicja

jeźdź.

uzda bez wędzidła, służąca do prowadzenia i przywiązywania konia

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK I PRZYRODA Świat zwierząt hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

Cytaty

Don Arturo ruszył, ciągnąc muła za kantar przy pysku, ładunek był za wysoko upięty, wory zachwiały się gwałtownie.

źródło: NKJP: Maciej Kuczyński: Czeluść, 1972

Konia, żebym nie znał, że to mój koń, tobym wcale go nie poznał. Żebra aż mu skórę przebijały. Wziąłem go za kantar i dopiero wstał.

źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu source, 2008

Kargul zdołał się już pozbierać. Przeciął ogierowi drogę i zdołał chwycić oburącz kantar. Koń jednym szarpnięciem poderwał go do góry, zadarł ogon i ruszył z kopyta.

źródło: NKJP: Andrzej Mularczyk: Sami swoi, 1967

Data ostatniej modyfikacji: 05.04.2020