1867,
J. Jasieńczyk, Dziesięć lat niewoli moskiewskiej, 1867, books.google.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
garnir
|
garniry
|
|
| D. |
garniru
|
garnirów
|
|
| C. |
garnirowi
|
garnirom
|
|
| B. |
garnir
|
garniry
|
|
| N. |
garnirem
|
garnirami
|
|
| Ms. |
garnirze
|
garnirach
|
|
| W. |
garnirze
|
garniry
|
|
fr.
garnir
'zaopatrywać coś w coś, także w ozdoby'
Od: garnirować
kulin.
dodatek, który służy do ozdobienia podawanej do spożycia potrawy lub porcji napoju
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
rodzaje pokarmu/potraw i ich cechy
|
Ikra to nie tylko garnir czy dodatek do sosów.
źródło: NKJP: Kinga Doris: Finlandia finezyjnie, Pinezka.pl (pinezka.pl)
|
|
Na wielkim seledynowym półmisku [...] walały się już tylko ogryzione kości, pomieszane z resztkami niedojedzonego garniru [...].
źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
|
|
Dzięki swojej konstrukcji patelnie [...] nadają się do wszelkiego typu marynat, zawiesin czy garnirów do przeróżnych dań.
źródło: Internet: prestizowakuchnia.pl
|
|
Zbyt wielki garnir na drinku często doprowadza do “przerostu formy nad treścią” i psuje harmonię drinka.
źródło: Internet: blog.winka.net
|
Data ostatniej modyfikacji: 03.04.2020
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN