część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
bandura
|
bandury
|
|
| D. |
bandury
|
bandur
|
|
|
|
| C. |
bandurze
|
bandurom
|
|
| B. |
bandurę
|
bandury
|
|
| N. |
bandurą
|
bandurami
|
|
| Ms. |
bandurze
|
bandurach
|
|
| W. |
banduro
|
bandury
|
|
łac.
pandūra
'instrument muzyczny o 3 strunach'
z
gr.
pandoúra
'lutnia trzystrunna'
ludowy instrument strunowy podobny do mandoliny, rozpowszechniony zwłaszcza na Ukrainie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka
|
Śpiewał stare religijne pieśni, przygrywając na lirze korbowej i bandurze.
źródło: NKJP: Mirosław Haponiuk: Rozśpiewać głuszę, Gazeta Wyborcza, 1994-08-17
|
|
Przy akompaniamencie bandury dumki opisywały bohaterskie czyny ukraińskich kozaków i ich poszukiwanie pokoju i wolności.
źródło: NKJP: (mz): Od baroku do współczesności, Sztafeta nr 30, 2007
|
|
Podobno w jego gabinecie zamiast drogich, obitych skórą mebli można zobaczyć łapcie, kozacką bandurę i stare wydanie ukraińskiej Biblii.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Powrót do Lwowa, 2008
|
Data ostatniej modyfikacji: 02.04.2020
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN