zdławić - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

spowodować ucisk w gardle i odebrać zdolność działania lub mówienia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

	Zdławiła go rozpacz i niemoc jakaś sparaliżowała umysł. źródło: KWSJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951
	Wzruszyła go wtedy ta wróżba, dziecinna, niemal śmieszna próba obrony. Dziś na jej wspomnienie zdławił go ból. źródło: KWSJP: Franciszek Fenikowski: Długie morze, 1963
	Głośny szloch zdławił dalsze słowa. źródło: KWSJP: Teodor Parnicki: Srebrne orły. Powieść historyczna, 1945
	Strach zdławił mi gardło. Zimny pot jął spływać cieniuchną strużką wzdłuż kręgosłupa. źródło: KWSJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdławiłem +(e)m zdławił	zdławiłam +(e)m zdławiła	zdławiłom +(e)m zdławiło	zdławiliśmy +(e)śmy zdławili	zdławiłyśmy +(e)śmy zdławiły
2 os.	zdławiłeś +(e)ś zdławił	zdławiłaś +(e)ś zdławiła	zdławiłoś +(e)ś zdławiło	zdławiliście +(e)ście zdławili	zdławiłyście +(e)ście zdławiły
3 os.	zdławił	zdławiła	zdławiło	zdławili	zdławiły

bezosobnik: zdławiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zdławmy
2 os.	zdław	zdławcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdławiłbym bym zdławił	zdławiłabym bym zdławiła	zdławiłobym bym zdławiło	zdławilibyśmy byśmy zdławili	zdławiłybyśmy byśmy zdławiły
2 os.	zdławiłbyś byś zdławił	zdławiłabyś byś zdławiła	zdławiłobyś byś zdławiło	zdławilibyście byście zdławili	zdławiłybyście byście zdławiły
3 os.	zdławiłby by zdławił	zdławiłaby by zdławiła	zdławiłoby by zdławiło	zdławiliby by zdławili	zdławiłyby by zdławiły

bezosobnik: zdławiono by

bezokolicznik: zdławić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zdławiwszy

gerundium: zdławienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zdławiony

odpowiednik aspektowy: dławić

+

zdławić

+

KOGO/CO

Zob. dławić