amorficzny

Jak to się staje, że człowiek na widok wielkiego drzewa, krajobrazu, nieboskłonu doznaje przeżycia estetycznego? Przecież ma do czynienia z niezrozumiałym, amorficznym zjawiskiem budzącym raczej poczucie obcości, dystans niż chęć kontemplacji.

źródło: NKJP: Maria Gołaszewska: Estetyka pięciu zmysłów, 1997

Nagle w amorficznej masie, bezosobowym tworzywie historii, dostrzegliśmy wyraźną strukturę. Wyodrębnienie z abstrakcji konkretu, losu, który w jakimś stopniu powiązany był z naszymi losami, wywołało wstrząs.

źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia: rzecz o władzy i wolności, 2002

Warto [...] wspomnieć o stosunkowo nowej modzie na obłe, amorficzne formy, czego najdoskonalszym przykładem jest gmach [...] przypominający ni to balon z wypustkami, ni to wyrzuconego na brzeg (a właściwie między domy) wieloryba.

źródło: NKJP: Piotr Sarzyński: Pudełko czy kaczka?, Polityka, 2007-03-10

Współczesny tekst literacki o amorficznej, polifonicznej, heterogenicznej poetyce komunikuje zwykle pewne antywartości [...].

źródło: NKJP: Dorota Siwicka, Matek Bieńczyk, Aleksander Nawarecki (red.): Szybko i szybciej, 1996