obojczyk
-
cienka, podłużna kość, lekko wygięta w kształcie litery S, łącząca łopatkę i mostek, występująca parzyście w ciele człowieka i niektórych zwierząt
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
części ciała, elementy i substancje składowe -
hiperonimy: kość
-
- lewy, prawy; pęknięty, wystający obojczyk; połamane obojczyki
- obojczyk i łopatka; obojczyk i żebra
- koniec (barkowy, mostkowy), kość, okolica, zagłębienie; kontuzja, ruchy, uraz obojczyka
- pęknięcie obojczyka
- złamać, zwichnąć obojczyk
-
Koszula na piersi rozchyliła się, odkrywając wystające obojczyki, ledwie obciągnięte skórą.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
Niedostateczne przyciśnięcie broni w dołku strzeleckim powoduje czasem tak silny odrzut, że jego skutkiem może być nawet pęknięcie obojczyka, rozbicie policzka lub pokaleczenie ręki.
źródło: NKJP: Stanisław Godlewski: Vademecum myśliwego, 1955
Obręcz kończyny górnej jest zbudowana z dwóch kości - obojczyka i łopatki.
źródło: NKJP: Bartłomiej Sokołowski: Zarys anatomii człowieka, cz. I i II, 2004
U kopytnych i innych ssaków, które wykonują nieskomplikowane ruchy tylko w jednej płaszczyźnie, obojczyk uległ zanikowi.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. obojczyk
obojczyki
D. obojczyka
obojczyków
C. obojczykowi
obojczykom
B. obojczyk
obojczyki
N. obojczykiem
obojczykami
Ms. obojczyku
obojczykach
W. obojczyku
obojczyki
-
psł. *ob-viti 'owinąć, opleść dokoła'
Pol. obojczyk pochodzi od psł. przedrostkowego czas. *ob-viti ‘owinąć, opleść dokoła’ (od psł. *viti, *vьjǫ ‘przez zwijanie nadawać czemuś okrągły, owalny, kolisty kształt; wić, splatać; obracać’), z przyr. *-ьkъ. Obojczyk nazwano tak z powodu kształtu tej kości.
Inne znaczenie: 'obroża'