-
2.
jęz. odnoszący się do części mowy odmieniającej się przez przypadki (rzeczownika, przymiotnika, imiesłowu przymiotnikowego, zaimka, liczebnika) -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- imienna część mowy, kategoria gramatyczna; fleksja, grupa imienna; orzeczenie imienne
- (fleksja) imienna i werbalna; (orzeczenie) imienne i czasownikowe
-
Sformułowanie zacytowane przez pana senatora zawiera usterkę językową, tak zwaną elipsę, opuszczenie łącznika w orzeczeniu imiennym. Omawiane zdanie zawiera dwa orzeczenia imienne: „zostały rozpoczęte” i „nie zostały zakończone”.
źródło: NKJP: Sprawozdanie Stenograficzne z z 52. posiedzenia Senatu RP część 2, wersja robocza, 4. kadencja
Zadaniem publikacji jest podjęcie próby analizy języka trzech ważnych i znaczących dla badań nad historią języka rosyjskiego staroruskich tekstów hagiograficznych [...]. Analiza dotyczy dwóch poziomów języka: fonetyki i fleksji (imiennej i werbalnej).
źródło: Internet
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. imienny
imienny
imienny
imienne
imienna
D. imiennego
imiennego
imiennego
imiennego
imiennej
C. imiennemu
imiennemu
imiennemu
imiennemu
imiennej
B. imiennego
imiennego
imienny
imienne
imienną
N. imiennym
imiennym
imiennym
imiennym
imienną
Ms. imiennym
imiennym
imiennym
imiennym
imiennej
W. imienny
imienny
imienny
imienne
imienna
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. imienni
imienni
imienne
imienne
D. imiennych
imiennych
imiennych
imiennych
C. imiennym
imiennym
imiennym
imiennym
B. imiennych
imiennych
imiennych
imienne
N. imiennymi
imiennymi
imiennymi
imiennymi
Ms. imiennych
imiennych
imiennych
imiennych
W. imienni
imienni
imienne
imienne
-
Zob. imię