-
2.
grupa osób uczestnicząca w uroczystej ceremonii, uformowana w szyk umożliwiający dotarcie dokądś -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
uroczystości i święta -
- anielski orszak; orszak pogrzebowy, ślubny, weselny, żałobny; barwny, kolorowy, wspaniały; posępny, smętny, smutny, wesoły; długi, liczny, niewielki, skromny, tłumny
- orszak Dionizosa, Lajkonika, Świętego Mikołaja...
- członek; przejazd, przejście; czoło, przód, tył orszaku
- muzykanci, trębacze z orszaku
- orszak dąży, rusza dokądś; nadciąga skądś, posuwa się za kimś dokądś
- towarzyszyć orszakowi
- tworzyć orszak
- należeć do orszaku
- spotkać się z orszakiem
-
Wreszcie od strony ulicy Wiejskiej dał się słyszeć pojedynczy skowyt policyjnej syreny i zgromadzeni przed Sejmem ujrzeli początek orszaku, wiozącego nowego i ustępującego prezydenta.
źródło: KWSJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
Następnego ranka po pełni miesiąca wyruszył z miasta orszak dziewcząt z Szoszanną na czele.
źródło: KWSJP: Tadeusz Kudliński: Gniew o Szoszannę, 1963
Orszak żałobny pociągnął ulicami ku cmentarzowi wojskowemu na Powązkach.
źródło: KWSJP: Jerzy Jesionowski: Nad urwiskiem, 1987
Z Pałacu Ślubów poszliśmy pieszo weselnym orszakiem na słynne kaczki do pani Piętakowej [...].
źródło: NKJP: Marian Brandys: Dziennik 1972, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. orszak
orszaki
D. orszaku
orszaków
C. orszakowi
orszakom
B. orszak
orszaki
N. orszakiem
orszakami
Ms. orszaku
orszakach
W. orszaku
orszaki
-
+ orszak + (KOGO)+ orszak + JAKI -
może węg. ország 'kraj, państwo'