-
2.
rel. uroczyste przyrzeczenie kandydata lub kandydatki do zakonu, że będzie żyć w czystości, w ubóstwie i w posłuszeństwie przełożonym -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne -
synonimy: obłóczyny
-
- pierwsze śluby; śluby czasowe; zakonne
- śluby czystości, posłuszeństwa, ubóstwa
- śluby w klasztorze, w zakonie
- nowicjat i śluby
- zerwać; złożyć/składać śluby
- zwolnić ze ślubów
-
[...] Wojciech odbył roczny nowicjat, złożył śluby zakonne i pozostał kornym (i karnym) zakonnikiem jeszcze dwa i pół roku.
źródło: NKJP: Zbigniew Mikołejko: Żywoty świętych poprawione, 2004
Król prosił Urbana V, aby jego spowiednik z powodu choroby mógł przejść z zakonu franciszkańskiego do cystersów. Taka zamiana zgromadzenia wymagała dyspensy papieskiej, wiązało się to bowiem jednocześnie ze zwolnieniem ze ślubów zakonnych.
źródło: NKJP: Stanisław Szczur: Papież Urban V i powstanie uniwersytetu w Krakowie w 1364 r., 1999
Myślałem, że należy śluby złożyć i w klasztorze pozostać. Jakowyś głos wewnętrzny powiada mi jednak uparcie, że nie. [...] Siły, które mi Bóg wrócił, ojczyźnie chcę oddać.
źródło: KWSJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953
Jestem tylko oblatką. Nie składałam żadnych ślubów. Ale mieszkam w klasztorze i muszę się stosować do reguły klasztornej. Kiedy wychodzę, muszę pytać matki przełożonej [...].
źródło: KWSJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Sława i chwała, 1962
W kolejnych latach templariusze pozyskują kolejnych hojnych sponsorów i współbraci. 14 lipca 1130 r. ślub zakonny składa Rajmund Berengar III, hrabia Barcelony i Prowansji, ofiarowując templariuszom zamek Granena na granicy marchii saraceńskiej [...].
źródło: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ślub
śluby
D. ślubu
ślubów
C. ślubowi
ślubom
B. ślub
śluby
N. ślubem
ślubami
Ms. ślubie
ślubach
W. ślubie
śluby
Inne uwagi
Zwykle lm
-
zach. psł. *sъl'ubъ 'uroczyste przyrzeczenie, ślubowanie, przysięga, obietnica'
Rzeczownik od czasownika *sъľubiti ‘złożyć uroczyście przyrzeczenie, obietnicę’; por. zaślubić