-
3.
książk. uroczyste zobowiązanie się do czegoś -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
zwyczaje i obyczaje
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
synonimy: przyrzeczenie
przysięga
ślubowanie
-
- honorowy, uroczysty ślub; ślub rycerski
- śluby Jana Kazimierza, prymasa...; abstynencji, czystości, posłuszeństwa, ubóstwa, wierności
- na mocy ślubów
- wierność ślubom
- dopełnić ślubów
- uczynić, złożyć ślub; wypełnić śluby
-
Znam groby wszystkich wielkich ludzi pochowanych we wszystkich częściach świata. Ale nigdy mnie, grzesznikowi, nie było dane być u Grobu Pana. Będąc jeszcze małym dzieckiem [...] uczyniłem ślub, że zapalę u niego trzysta świec, grób trzykrotnie na klęczkach okrążę i co trzy kroki o zmiłowanie za grzechy prosić będę, wołając głośno: Mea culpa!
źródło: NKJP: Karol Olgierd Borchardt: Szaman morski, 1988
[...] Honoré Lambert, zapadłszy na ciężką i zdawałoby się nieuleczalną chorobę, złożył ślub, że gdy wyzdrowieje, odrestauruje znajdującą się od kilkudziesięciu lat na szczycie góry budowlę, w której kiedyś mieszkali pustelnicy i wzniesie w jej miejscu kaplicę.
źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003
Mam nadzieję, że los tych pijanych głupków nie zniechęcił was, panie rycerzu, do wypełnienia ślubów?
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Smoczy pazur, 2003
Strapionym małżonkom ukazał się pewnego dnia anioł i zapowiedział, iż urodzi im się upragniony syn. Radosna nowina związana była jednak z jednym warunkiem: przyszły potomek [...] miał powstrzymywać się na mocy złożonego ślubu od picia wina i strzyżenia włosów.
źródło: KWSJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ślub
śluby
D. ślubu
ślubów
C. ślubowi
ślubom
B. ślub
śluby
N. ślubem
ślubami
Ms. ślubie
ślubach
W. ślubie
śluby
-
+ ślub + że + ZDANIE+ ślub + KOGO/CZEGO -
zach. psł. *sъl'ubъ 'uroczyste przyrzeczenie, ślubowanie, przysięga, obietnica'
Rzeczownik od czasownika *sъľubiti ‘złożyć uroczyście przyrzeczenie, obietnicę’; por. zaślubić