bek

– Kopałem ile wlezie i to ponoć z niezłym skutkiem. Jak stanąłem na beku w szkolnej drużynie, to nikt przeze mnie nie przeszedł [...].

źródło: NKJP: Agata Pustułka: Generał Jorguś ludowładca, Trybuna Śląska, 2001-06-08

[...] jako jedyny skrzydłowy w Nowym Sączu potrafił w pełnym biegu oddać z lewego beku precyzyjne, na centymetry mierzone dośrodkowanie do stojącego w polu karnym partnera.

źródło: NKJP: Daniel Weimer: Kaim Kazimierz, nie rusz Kazika, bo zginiesz, Dziennik Polski, 2005-06-03

To ją przypomina mi rezonans głosów młodych, szczeniakowskich tamtejszego gimnazjum klasycznego: [...] „Spalony!”, „Faul!”, „Korner!” i wielka kłótnia, kto ma grać na „beku”.

źródło: NKJP: Zygmunt Haupt: Baskijski diabeł: opowiadania i reportaże, 2007

- W drużynie występował pan wówczas na pozycji lewego łącznika, czyli, jak byśmy to dzisiaj określili, lewoskrzydłowego. Wiem jednak, że był pan piłkarzem prawonożnym. Jak pan sobie dawał radę na tym lewym beku?

źródło: NKJP: Roz. Daniel Weimer: Pociągiem towarowym ze stalinizmu, Dziennik Polski, 2005-01-21

Nie pamiętam jednak pełnych składów, nie pamiętam, na jakich pozycjach grały te cienie. Na bramce w „Koronie” grał „Majenia”, ale nie pamiętam, kto stał „na beku ”, kto grał „na skrzydłach”, w ataku i w pomocy.

źródło: NKJP: Tadeusz Różewicz: Dwie strony medalu, 2008