zaradnie

  • książk.  w sposób świadczący o tym, że ktoś umie sobie poradzić w różnych sytuacjach
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

  • Rychło w dzieciństwie stracił rodziców, ale nigdy nie zaznał biedy, bo zawsze umiał zaradnie organizować sobie życie.

    źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Madagaskar okrutny czarodziej, 1969

    Pani Gertruda zaradnie zdobyła za czeską granicą i przeszmuglowała w pasku spódnicy należność.

    źródło: NKJP: (B.S.): Sposób na baranka, Nowiny Raciborskie, 2007-04-03

    Opolszczyzna, słynąca w kraju z czystych zagród, nie jest regionem zaradnie gospodarzonym.

    źródło: NKJP: Ewa Bilicka: Co z tym Dinoparkiem, Nowa Trybuna Opolska, 2006

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. radzić 2

CHRONOLOGIZACJA:
1766, Marceli Jurkiewicz, Kazania swiętne w obecności Jasnie Oswieconego Trybunału Koronnego miane, t. 2, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 08.09.2021