antyunijny

19 października 1596 roku ten synod antyunijny zaprotestował przeciwko unii, wyklął biskupów unickich i wezwał ludność prawosławną do nieuznawania ich władzy kościelnej.

źródło: Ryszard Łużny: Chrześcijański Wschód a kultura polska, 1995 (books.google.pl)

Obrady dwóch oddzielnych synodów (unijnego i antyunijnego) zakończyły się ostatecznie dokonaniem aktów wzajemnej ekskomuniki [...].

źródło: Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym, t. 2, 2002 (books.google.pl)

Działalność [...] nie kończyła się tylko na polemice. Rozsyłał on uniwersały po połockiej diecezji, tchnące jadem nienawiści przeciw unii. [...] spełniał rolę najgłówniejszego podżegacza antyunijnego.

źródło: Leszek Ćwikła: Polityka władz państwowych wobec Kościoła prawosławnego, 2006 (books.google.pl)

Duchowni ze stronnictwa antyunijnego oburzeni tym ustępstwem cesarza udali się do klasztoru Pantokratora, aby zasięgnąć rady czcigodnego mnicha [...].

źródło: Andrzej Flis: Chrześcijaństwo i Europa: studia z dziejów cywilizacji Zachodu, 2001 (books.google.pl)

Przywódcy antyunijni, którzy wywodzili się z owej masy społeczeństwa prawosławnego wspomnianych diecezji, czerpali siłę do przeciwstawienia się podporządkowaniu Kościołowi katolickiemu z ludu [...].

źródło: Marian Bendza: Prawosławna diecezja przemyska w latach 1596-1681, 1982 (books.google.pl)