-
2.
żart. człowiek mający dużą wiedzę, inteligencję lub doświadczenie -
Często używane ironicznie w odniesieniu do osoby, która według mówiącego niesłusznie jest uważana albo uważa się za mądrą.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną -
- tęgi głowacz
-
To, że ktoś celowo podpala stodoły, wyglądało groźnie, ale skoro pali tylko Bronowskich, to nie ma się czego bać - wygłówkowali lokalni głowacze i wieś głośno odetchnęła z ulgą.
źródło: NKJP: Czerwony kur, Dziennik Polski, 1998-02-28
Należał do grona wspaniałych głowaczy, których każde wystąpienie na zebraniu było sygnałem nie lada jakiej erudycji.
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet. Wybór z pamięci 90-latka, 2004
I ruszamy dalej - do następnej afery. Zbada ją komisja złożona z tęgich głowaczy. Budżet, porady eksperckie, dostęp do telewizji, miny sędziów Sądu Ostatecznego.
źródło: NKJP: Ryszard Marek Groński: Gorączka błota, Polityka, 2004-04-17
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. głowacz
głowacze
ndepr głowacze
depr D. głowacza
głowaczy
C. głowaczowi
głowaczom
B. głowacza
głowaczów
głowaczy
N. głowaczem
głowaczami
Ms. głowaczu
głowaczach
W. głowaczu
głowacze
ndepr głowacze
depr -