bełkotliwy

Powściągając dygot ręki, schwycił słuchawkę, zaciskając na niej mocno swe poczerniałe pazury. Ponieważ z wnętrza dobywał się wyłącznie bełkotliwy szmer, drugą ręką włączył maszynkę dekodującą, wzrokiem zaś wymiótł Diega z pokoju.

źródło: NKJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003

Na pewno słychać było przybliżający się i oddalający szum Wilii, bo ta stara rzeka zataczała tuż za parkanem płytkie półkole i, żeby nadrobić stracony czas, przyśpieszała biegu i dlatego ludzie przyjeżdżali czasem z daleka, żeby posłuchać jej szumu, jej mruczenia, jej bełkotliwego gwaru.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1987