-
1.
istota niskiego wzrostu, według dawnych wierzeń ludowych mieszkająca pod ziemią, strzegąca skarbów lub kopalni, niekiedy przedstawiana jako złośliwa lub nieprzychylna ludziom -
Niekiedy używane też w odniesieniu do krasnoludka.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
W mitologii celtyckiej występuje [...] wiele istot duchowych i stworów. Należą do nich m.in. takie istoty, jak troll [...], ogr, nereida, gnom [...].
źródło: NKJP: Leszek Matela: Kod druidów i sekrety Celtów, 2006
Opodal jazgotało i przekrzykiwało się czterech gnomów w czapkach kształtu żołędzi. [...] Przechodząca wiedźma w śnieżnobiałej i nader wyzywająco rozpiętej koszuli obrzuciła ich niechętnym spojrzeniem.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Po świecie błąka się wiele [...] stworów pochodzących z zaświatów: demony, topielce, strzygi, leśne duchy, złośliwe gnomy, szkieletony i całe gromady innych obrzydlistw. A wszystkie one uaktywniają się nocą.
źródło: NKJP: Marcin Margielewski: Pogromcy duchów, 2000
Szpetni gnomowie, o których już Pliniusz wspomina, zatopili jego argentiera, on zaś ucieczką ratował swoje życie.
źródło: Gustaw Morcinek: Opowiadania, 1984 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gnom
gnomowie
gnomy
ndepr gnomy
depr D. gnoma
gnomów
C. gnomowi
gnomom
B. gnoma
gnomów
gnomy
N. gnomem
gnomami
Ms. gnomie
gnomach
W. gnomie
gnomowie
gnomy
ndepr gnomy
depr -
łac. gnomus
Łac. gnomus (XVI w.) - nazwa wymyślona przez Paracelsa od gr. gnṓmē 'rozum' albo od sztucznie ukutego gēnomos 'mieszkający w ziemi’.