-
1.a
pejorat. cecha kogoś, kto nie okazuje innym ludzkich uczuć i traktuje ich obojętnie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- biurokratyczna, urzędnicza; wyjątkowa bezduszność
- głupota i bezduszność, okrucieństwo i bezduszność, pazerność i bezduszność
- bezduszność funkcjonariuszy, urzędników
-
Jej uczniowie podziwiają ją za uczciwość, sprawiedliwość i wiedzę. Ona sama nie lubi zakłamania i bezduszności.
źródło: NKJP: (mt): Coraz wyższa poprzeczka, Dziennik Tczewski, 2000-04-28
Groźne wypadki agresji na widowni sportowej zdają się jednak coraz częściej potwierdzać bezduszność człowieka w przeżywaniu wydarzenia sportowego.
źródło: NKJP: Maria Zowisło: Filozofia i sport Horyzonty dialogu, 2001
Młodzież uczy się złego postępowania z telewizji, gier komputerowych, gdzie można bezkarnie zabijać. Przerażająca jest znieczulica dorosłych, którzy przechodzą obojętnie obok drastycznych zdarzeń, tolerują bezduszność i chamstwo oraz dają się zastraszyć.
źródło: NKJP: (EW): Nikt nie pomógł licealiście, Express Ilustrowany, 2001-11-19
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bezduszność
bezduszności
D. bezduszności
bezduszności
C. bezduszności
bezdusznościom
B. bezduszność
bezduszności
N. bezdusznością
bezdusznościami
Ms. bezduszności
bezdusznościach
W. bezduszności
bezduszności
Inne uwagi
Zwykle lp
-