krasa

Wnet sierżant zasępił się jednak na twarzy. Wszystko oddychało krasą letniego popołudnia, świergoliło, bzykało, snuło pajęczyną; on jeden miał w sercu lodową grudę.

źródło: NKJP: Robert Urbański; Jacek Kondracki, Operacja „Dunaj”, 2009

Na takie dictum Anusia milkła, było jej jednak coraz ciężej. Znieczulenie wywołane osłabieniem i chorobą mijało, otaczający świat wołał na nią swoją krasą, bardziej niż kiedykolwiek zdawał się ponętny i ukochany.

źródło: NKJP: Zofia Kosak: Błogosławiona wina, 1953

[...] stały wciąż jeszcze w pełni czerwonego kwiecia, urzekające kłęby ogniste. Chociażby spostrzegało się je sto razy, zawsze niezmiennie, nieznużenie przejmowały do głębi. Była to chyba najwyższa ekstaza tropikalnej bujności, a zarazem lunatyczna niemal orgia wdzięku i krasy.

źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Nowa przygoda: Gwinea, 1962