wielkodusznie - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. w sposób świadczący o tym, że ktoś odznacza się ważnymi zaletami duchowymi: jest szlachetny, wspaniałomyślny i odważny

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

antonimy:

małodusznie

Najserdeczniej dziękuję mojej Żonie za wielkodusznie ofiarowany mi czas; Jej moja praca zawdzięcza najwięcej, Jej ją też dedykuję.

źródło: NKJP: Stanisław Dąbek: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku: 1900-1995, 1996

[...] ponieważ odnieśli zwycięstwo, uważali, że wypada wielkodusznie odnosić się do pokonanych.

źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999

Zauważyłem z satysfakcją, że wielkodusznie dzielił się pochwyconymi przez siebie smakołykami z biedniejszymi odeń przyjaciółmi.

źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006

część mowy: przysłówek

stopień równy	wielkodusznie
stopień wyższy	wielkoduszniej