-
2.
książk. to, co jako otoczenie tworzące swoistą całość, jest przeciwstawiane jednemu ze swych elementów -
ATEMATYCZNY
-
W mikrokosmosie pola owsiannikowskiego ogniskuje się makrokosmos wojny, los Saszki to typowy los żołnierza radzieckiego.
źródło: Alicja Wołodźko-Butkiewicz: Od pieriestrojki do laboratoriów netliteratury, 2004 (books.google.pl)
- W naszym dokumencie obserwuje się przejście z makrokosmosu społeczeństwa do mikrokosmosu ludzi.
źródło: NKJP: Łamanie tabu, Dziennik Polski, 2000-06-03
W mikrokosmosie pozornie banalnych „scen z prowincjonalnego życia”, które obserwuje bohater, odbija się makrokosmos okrucieństwa. Bohater w końcu przyjmie na siebie niechciane dziedzictwo - zrozumie, że sam jest Afrykanerem, człowiekiem farmy, na której bije się kolorowych i zabija zwierzęta.
źródło: NKJP: Juliusz Kurkiewicz: Dziwne dziecko, Polityka, 2007-04-21
Mikrokosmos kuchenny był na miarę makrokosmosu domu i oba one w jakiś trudny do sprecyzowania sposób stanowiły żywą ilustrację do kosmogonii pisanej przez ojca z takim trudem i znojem, że niekiedy pot zalewał mu oczy.
źródło: Kazimierz Truchanowski: Piekło nie zna snu, 1967 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. makrokosmos
makrokosmosy
D. makrokosmosu
makrokosmosów
C. makrokosmosowi
makrokosmosom
B. makrokosmos
makrokosmosy
N. makrokosmosem
makrokosmosami
Ms. makrokosmosie
makrokosmosach
W. makrokosmosie
makrokosmosy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ makrokosmos + (CZEGO) -
ang. macrocosm
fr. macrocosme
niem. Makrokosmos
gr. makrós 'wielki, długi' + gr. kósmos 'porządek; porządek świata; wszechświat'
Od: kosmos