Weszłam na schody, czując niemal namacalnie jego wzrok na pośladkach.
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Monografia grzechów z dziennika 1978-1989, 2006
[...] poeta zmuszony był posłużyć się symbolami. To, co niedostępne oglądaniu, oddał za pomocą tego, co da się widzieć, a przynajmniej namacalnie odczuć.
źródło: NKJP: Ryszard Przybylski: Baśń zimowa Esej o starości, 2008
Patrzą na siebie zdziwieni: więc to ty? Naprawdę? [...] Potem stara się sprawdzić to namacalnie. Znajomy brzuch, to miejsce na ramieniu, gdzie dobrze pasuje jej głowa. To naprawdę ty?
źródło: NKJP: Anna Nasiłowska: Historie miłosne, 2009