-
1.b
pejorat. cecha czegoś, co pozwala sądzić, że ktoś nie zastanawia się nad, co robi -
[bezmyślność] lub [bezmyśność]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
wytwory działań intelektualnych człowieka -
W Wietnamie Venter służył jako sanitariusz, a to, co zobaczył, całkowicie go odmieniło. Po pierwsze, przekonał się, jak niewiele znaczy ludzkie życie, jak łatwo je unicestwić. Po drugie, zrozumiał, jak przerażająca w swojej bezmyślności jest biurokracja.
źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia: rzecz o władzy i wolności, 2002
Ogromna dysputa światopoglądowa, w jaką przerodziło się ich drugie spotkanie po niefortunnym odczycie „O tchórzostwie”, wykazała, że warto się dogadywać. [...] Potrzebował tych spotkań i dyskusji jak odpoczynku po pracowitej bezmyślności swojej codziennej „wojskówki”.
źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie — rocznik 20, 1957
„Poglądy” - złośliwie przezywane „Podglądami” - są rejestrem przeobrażeń społecznych, a także skrytych ran zadawanych kulturze narodu. Szewczyk potrafił to wytropić [...], pokazać jak na dłoni bezmyślność i głupotę decyzji możnych, które dawały wprawdzie doraźny zysk, jednak w dalszych skutkach niszczyły bezcenną materię niepostrzeżenie przekazywaną z pokolenia na pokolenie [...].
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bezmyślność
bezmyślności
D. bezmyślności
bezmyślności
C. bezmyślności
bezmyślnościom
B. bezmyślność
bezmyślności
N. bezmyślnością
bezmyślnościami
Ms. bezmyślności
bezmyślnościach
W. bezmyślności
bezmyślności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ bezmyślność + (CZEGO) -