-
1.
umiejętność odpowiedniego zachowania się w określonej sytuacji -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie -
- duże; międzynarodowe, światowe obycie; obycie towarzyskie
- wykształcenie i obycie
- brak obycia
-
Posiadał wszystkie cechy doskonałego przewodnika górskiego: takt i obycie, odwagę połączoną z rozwagą, uczynność, pracowitość i uczciwość.
źródło: NKJP: Wojciech Szatkowski, Stanisław Gąsienica-Byrcyn: Oreł spod Tater, Tygodnik Podhalański, nr 42, 1999
Był pod wrażeniem, jak gładko panuje nad sytuacją, jak kształtuje ją według własnego widzimisię i jaki efekt wywołuje swoim obyciem.
źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006
Mieszkańcy Ślesina są dumni z gwary ochweśnickiej i za punkt honoru uznali uratowanie od zapomnienia mowy przodków. A jeszcze nie tak dawno mówienie gwarą uchodziło za brak obycia, zdradzało wiejskie pochodzenie.
źródło: NKJP: Monika Stelmach: Kmina obraźników, Polityka, 2007-09-29
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. obycie
obycia
D. obycia
obyć
C. obyciu
obyciom
B. obycie
obycia
N. obyciem
obyciami
Ms. obyciu
obyciach
W. obycie
obycia
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. być