antysztuka
-
książk. kierunek artystyczny zaprzeczający wartościom klasycznie pojmowanej sztuki, naśladującej piękno i traktującej piękno jako główne kryterium oceny dzieła
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
prądy, kierunki i kategorie artystyczne -
Ale i na tych koncepcjach antysztuki nie poprzestano, atakując wkrótce w ogóle sens i znaczenie wyspecjalizowanej, zawodowej twórczości.
źródło: NKJP: Tadeusz Drewnowski: Próba scalenia: obiegi, wzorce, style: literatura polska 1944-1989, 1997
Żyję i tworzę w przekonaniu, że jarmarczna moda na antysztukę była, będzie i równolegle będzie przemijać. Nie przeminą tylko wartości niezniszczalne, autentyczne, płynące z wielkiego ducha i talentu, zbudowane na fundamencie profesjonalnego rzemiosła.
źródło: NKJP: (EB): W Dworze Karwacjanów, Gazeta Krakowska, 2004-05-11
Artyści Fluxusu, uderzając w zastaną estetykę, wykształcili estetykę własną, bardzo wyraźną, bliską tej stworzonej przez Duchampa. Antysztuka po latach w końcu staje się sztuką, i nie ma na to rady. Może się nawet podobać.
źródło: NKJP: Dorota Jarecka: Wielka kolekcja prac artystów z międzynarodowej grupy Fluxus w warszawskiej Zachęcie, Gazeta Wyborcza, 1996-05-28
W swoich działaniach Libera konsekwentnie zmierzał w stronę antysztuki, nie liczącej się z formą i kanonami estetyki, w czym ujawniał się wpływ artystycznego ruchu „Kultury zrzuty”.
źródło: NKJP: Galeria ZPAP: Gazeta Wyborcza, 1993-04-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. antysztuka
antysztuki
D. antysztuki
antysztuk
C. antysztuce
antysztukom
B. antysztukę
antysztuki
N. antysztuką
antysztukami
Ms. antysztuce
antysztukach
W. antysztuko
antysztuki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: anty (z gr. antí '(na)przeciw') i sztuka (zob.)