casus belli
-
książk. rzeczywisty lub pozorny powód wypowiedzenia wojny i zbrojnej napaści jednego państwa na drugie
-
[kazus belli]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
stosunki międzynarodowe
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną -
- stanowić casus belli
uznać za casus belli
- stanowić casus belli
-
A casus belli zaistniał 13 grudnia ub.r., kiedy Pakistańczycy zaatakowali siedzibę parlamentu indyjskiego w Delhi.
źródło: NKJP: Krzysztof Mroziewicz: Wojna zastępcza, Polityka, 2002-03-16
Gorczakow znowu przestrzegał Andrassyego, że wszelkie próby wkroczenia do Bośni i Hercegowiny byłyby w Petersburgu uważane za casus belli.
źródło: NKJP: Henryk Wereszycki: Sojusz trzech cesarzy. Walka o pokój europejski 1872–1878, 2010
W takiej atmosferze politycznej bezsensowny problem autostrady eksterytorialnej urasta do casus belli, a zatarg o współużywalność jednego portu o pięknej architekturze i staroświeckich urządzeniach grozi wybuchem światowej katastrofy.
źródło: NKJP: Juliusz Mieroszewski: Finał klasycznej Europy, 1997
-
typ frazy: fraza rzeczownikowa
m3, ndm -
łac. 'powód do wojny'