dezawuować - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. umyślnie powodować obniżenie wartości albo statusu kogoś lub czegoś

[dezawu-ować]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

deprecjonować
dewaluować

dezawuować autorytet, dokonania, dorobek, działalność, opinie, osiągnięcia, politykę, pracę, wypowiedzi; przeciwnika, rząd
całkowicie, publicznie dezawuować
próby dezawuowania

	Gdyby Miriam wychwalał Kasprowicza i dezawuował Lemańskiego, sprawa byłaby oczywista, jednakże — jak wiemy — ceni on obydwu poetów. źródło: NKJP: Michał Głowiński: Ekspresja i empatia, 1997
	Apelowałem i apeluję do posłów wszystkich klubów, aby nie podważali możliwości funkcjonowania tej komisji zanim jeszcze zaczęła na dobre pracować, a także do członków komisji, by nie próbowali dezawuować swoich kolegów. Obniżają w ten sposób także rangę Sejmu, a więc podcinają gałąź, na której siedzą. źródło: NKJP: Internet
	Do całości tego obrazu trzeba dopisać złą wolę ludzi, których celem było konsekwentne dezawuowanie Kościoła, by nie rzec - walka z Kościołem. I źródło: NKJP: Maciej Zięba: Niezwykły pontyfikat, 1997
	Przyczynek do oceny tej wizyty dorzucił nieco później także minister spraw zagranicznych Czechosłowacji [...], dezawuując wcześniejsze pogłoski o zagrożeniu integralności państw Małej Ententy jakimś ewentualnym porozumieniem w Rzymie. źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dezawuowałem +(e)m dezawuował	dezawuowałam +(e)m dezawuowała	dezawuowałom +(e)m dezawuowało	dezawuowaliśmy +(e)śmy dezawuowali	dezawuowałyśmy +(e)śmy dezawuowały
2 os.	dezawuowałeś +(e)ś dezawuował	dezawuowałaś +(e)ś dezawuowała	dezawuowałoś +(e)ś dezawuowało	dezawuowaliście +(e)ście dezawuowali	dezawuowałyście +(e)ście dezawuowały
3 os.	dezawuował	dezawuowała	dezawuowało	dezawuowali	dezawuowały

bezosobnik: dezawuowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dezawuował będę dezawuować	będę dezawuowała będę dezawuować	będę dezawuowało będę dezawuować	będziemy dezawuowali będziemy dezawuować	będziemy dezawuowały będziemy dezawuować
2 os.	będziesz dezawuował będziesz dezawuować	będziesz dezawuowała będziesz dezawuować	będziesz dezawuowało będziesz dezawuować	będziecie dezawuowali będziecie dezawuować	będziecie dezawuowały będziecie dezawuować
3 os.	będzie dezawuował będzie dezawuować	będzie dezawuowała będzie dezawuować	będzie dezawuowało będzie dezawuować	będą dezawuowali będą dezawuować	będą dezawuowały będą dezawuować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dezawuujmy
2 os.	dezawuuj	dezawuujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dezawuowałbym bym dezawuował	dezawuowałabym bym dezawuowała	dezawuowałobym bym dezawuowało	dezawuowalibyśmy byśmy dezawuowali	dezawuowałybyśmy byśmy dezawuowały
2 os.	dezawuowałbyś byś dezawuował	dezawuowałabyś byś dezawuowała	dezawuowałobyś byś dezawuowało	dezawuowalibyście byście dezawuowali	dezawuowałybyście byście dezawuowały
3 os.	dezawuowałby by dezawuował	dezawuowałaby by dezawuowała	dezawuowałoby by dezawuowało	dezawuowaliby by dezawuowali	dezawuowałyby by dezawuowały

bezosobnik: dezawuowano by

bezokolicznik: dezawuować

imiesłów przysłówkowy współczesny: dezawuując

gerundium: dezawuowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: dezawuujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: dezawuowany

odpowiednik aspektowy: zdezawuować

+

dezawuować

+

KOGO/CO

fr. désavouer