klarować - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. mówić lub pisać, chcąc, by ktoś coś dobrze zrozumiał

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

	Jasno klarował, czego chciał. źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
	Przytulam i spokojnie klaruję, że to ważny moment dla mnie w życiu, że postanowiłem wziąć się do muzyki. źródło: NKJP: Max Cegielski: Apokalipso, 2004
	Trzeba być cicho. Nie należy czynić bez potrzeby hałasu. Mogą pomyśleć wtedy, że mieszkanie jest wyludnione... - klarował starszy brat - muzyk. źródło: NKJP: Bohdan Czeszko: Pokolenie, 1951
	Kolega klarował mi ostatnio, że nic tak nie podnieca kobiet jak samochody. źródło: NKJP: Męski punkt widzenia, Cosmopolitan 2, 2000
	W przerwach swoją filozofię życiową klaruje słuchaczom sam Ferdynand. źródło: NKJP: CKM 03/03, 2001

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klarowałem +(e)m klarował	klarowałam +(e)m klarowała	klarowałom +(e)m klarowało	klarowaliśmy +(e)śmy klarowali	klarowałyśmy +(e)śmy klarowały
2 os.	klarowałeś +(e)ś klarował	klarowałaś +(e)ś klarowała	klarowałoś +(e)ś klarowało	klarowaliście +(e)ście klarowali	klarowałyście +(e)ście klarowały
3 os.	klarował	klarowała	klarowało	klarowali	klarowały

bezosobnik: klarowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę klarował będę klarować	będę klarowała będę klarować	będę klarowało będę klarować	będziemy klarowali będziemy klarować	będziemy klarowały będziemy klarować
2 os.	będziesz klarował będziesz klarować	będziesz klarowała będziesz klarować	będziesz klarowało będziesz klarować	będziecie klarowali będziecie klarować	będziecie klarowały będziecie klarować
3 os.	będzie klarował będzie klarować	będzie klarowała będzie klarować	będzie klarowało będzie klarować	będą klarowali będą klarować	będą klarowały będą klarować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		klarujmy
2 os.	klaruj	klarujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	klarowałbym bym klarował	klarowałabym bym klarowała	klarowałobym bym klarowało	klarowalibyśmy byśmy klarowali	klarowałybyśmy byśmy klarowały
2 os.	klarowałbyś byś klarował	klarowałabyś byś klarowała	klarowałobyś byś klarowało	klarowalibyście byście klarowali	klarowałybyście byście klarowały
3 os.	klarowałby by klarował	klarowałaby by klarowała	klarowałoby by klarowało	klarowaliby by klarowali	klarowałyby by klarowały

bezosobnik: klarowano by

bezokolicznik: klarować

imiesłów przysłówkowy współczesny: klarując

gerundium: klarowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: klarujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: klarowany

odpowiednik aspektowy: wyklarować

śr.-w.-niem. klæren 'czynić czystym, przeźroczystym, jasnym'

z śr.-w.-niem. klār 'jasny, czysty, błyszczący, piękny, wyraźny '