wyklarować - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyklarowałem +(e)m wyklarował	wyklarowałam +(e)m wyklarowała	wyklarowałom +(e)m wyklarowało	wyklarowaliśmy +(e)śmy wyklarowali	wyklarowałyśmy +(e)śmy wyklarowały
2 os.	wyklarowałeś +(e)ś wyklarował	wyklarowałaś +(e)ś wyklarowała	wyklarowałoś +(e)ś wyklarowało	wyklarowaliście +(e)ście wyklarowali	wyklarowałyście +(e)ście wyklarowały
3 os.	wyklarował	wyklarowała	wyklarowało	wyklarowali	wyklarowały

bezosobnik: wyklarowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyklarujmy
2 os.	wyklaruj	wyklarujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyklarowałbym bym wyklarował	wyklarowałabym bym wyklarowała	wyklarowałobym bym wyklarowało	wyklarowalibyśmy byśmy wyklarowali	wyklarowałybyśmy byśmy wyklarowały
2 os.	wyklarowałbyś byś wyklarował	wyklarowałabyś byś wyklarowała	wyklarowałobyś byś wyklarowało	wyklarowalibyście byście wyklarowali	wyklarowałybyście byście wyklarowały
3 os.	wyklarowałby by wyklarował	wyklarowałaby by wyklarowała	wyklarowałoby by wyklarowało	wyklarowaliby by wyklarowali	wyklarowałyby by wyklarowały

bezosobnik: wyklarowano by

bezokolicznik: wyklarować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyklarowawszy

gerundium: wyklarowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyklarowany

odpowiednik aspektowy: klarować

+

wyklarować

+

CO