-
2.
kobieta budząca niechęć albo uznanie mówiącego z powodu swych złych skłonności lub nadzwyczajnych zdolności -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- Falka, ty diablico - dyszy Iskra. - Gdy znudzi się nam rozbój, pójdziemy w świat zarabiać jako tancerki...
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
Marc przysiągł pannie Flinn, że z żoną nic już go nie łączy, bo to diablica nad diablice. Ma wredny charakter, ustawicznie posądza go o zdrady i w ogóle jest nie do życia.
źródło: NKJP: Adam Lipczyński: Rozkaz: odkochać się!, Detektyw nr 3 (151), 1999
O, proszę, te dwie małe diablice tkwią na balkonie wysokiego parteru. Ta grubiutka, starsza, wygląda spokojnie na ulicę, za to ta młodsza, panie Boże, co za fryga, co ona wyprawia? Spuszcza lalki w koszyku uwiązanym na sznurku i tapla je w kałuży pod rynną.
źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. diablica
diablice
D. diablicy
diablic
C. diablicy
diablicom
B. diablicę
diablice
N. diablicą
diablicami
Ms. diablicy
diablicach
W. diablico
diablice
-