-
6.
jęz. związany ze zbliżeniem środka języka do podniebienia twardego podczas mówienia -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
antonimy: twardy
-
- miękka głoska, spółgłoska; artykulacja, wymowa
- miękka, twarda i stwardniała
-
Miękka artykulacja spółgłosek tylnojęzykowych przed e, ę zaznaczała się w dawnych polskich gwarach wyspowych.
źródło: Józef Kość: Polszczyzna południowokresowa na polsko-ukraińskim pograniuczu językowym w perspektywie historycznej, 1999 (books.google.pl)
Jak pamiętamy, obecność głosek miękkich jest bardzo charakterystyczną cechą języka polskiego i nawet na tle pozostałych języków słowiańskich dość swoistą.
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
Muszę przyznać, że dla mnie obfitość miękkich spółgłosek jest jedną z atrakcyjnych cech sanskrytu.
źródło: NKJP: Mikołaj Szymański: Kiciakakocia!, Gazeta Wyborcza, 1996-08-02
W wyrazach rodzimych lub dawno przyswojonych oraz nazwach litewskich zawierających połączenia kie, gie obowiązuje dziś miękka wymowa [k’], [g’] przed [e] [...]
źródło: Prace Językoznawcze (Olsztyn) 12, 2010 (bazhum.muzhp.pl)
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. miękki
miękki
miękki
miękkie
miękka
D. miękkiego
miękkiego
miękkiego
miękkiego
miękkiej
C. miękkiemu
miękkiemu
miękkiemu
miękkiemu
miękkiej
B. miękkiego
miękkiego
miękki
miękkie
miękką
N. miękkim
miękkim
miękkim
miękkim
miękką
Ms. miękkim
miękkim
miękkim
miękkim
miękkiej
W. miękki
miękki
miękki
miękkie
miękka
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. miękcy
miękcy
miękkie
miękkie
D. miękkich
miękkich
miękkich
miękkich
C. miękkim
miękkim
miękkim
miękkim
B. miękkich
miękkich
miękkich
miękkie
N. miękkimi
miękkimi
miękkimi
miękkimi
Ms. miękkich
miękkich
miękkich
miękkich
W. miękcy
miękcy
miękkie
miękkie
-
psł. *mękъkъ