marudny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.b

właściwy komuś, kto często wyraża swoje niezadowolenie z tego, co ma, lub co jest mu proponowane, a przez to bywa dla innych trudny do zniesienia

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

Cytaty

– Czemu nie pojechaliśmy w tym roku do Łodzi? – marudnym tonem zapytał Józio. W gruncie rzeczy nie było to wcale pytanie, tylko oskarżenie.

źródło: NKJP: Kinga Dunin: Obciach, 1999

Uciekając przed zemstą szefa, [...] stara się o lewy paszport. Ma mu go spreparować [...] oszustka o zdecydowanie marudnym charakterze.

źródło: NKJP: Jacek Szczerba: Zabójczy układ, Gazeta Wyborcza, 1998-12-04

[...] jak są zmęczone, to nie położą się, nie usiądą, tylko biegają szybciej i bardziej się awanturują, i to po tym bardziej marudnym zachowaniu [...] rodzic może zauważyć, że dziecko jest zmęczone [...].

źródło: NKJP: Internet

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	marudny	marudny	marudny	marudne	marudna
D.	marudnego	marudnego	marudnego	marudnego	marudnej
C.	marudnemu	marudnemu	marudnemu	marudnemu	marudnej
B.	marudnego	marudnego	marudny	marudne	marudną
N.	marudnym	marudnym	marudnym	marudnym	marudną
Ms.	marudnym	marudnym	marudnym	marudnym	marudnej
W.	marudny	marudny	marudny	marudne	marudna

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	marudni	marudni	marudne	marudne
D.	marudnych	marudnych	marudnych	marudnych
C.	marudnym	marudnym	marudnym	marudnym
B.	marudnych	marudnych	marudnych	marudne
N.	marudnymi	marudnymi	marudnymi	marudnymi
Ms.	marudnych	marudnych	marudnych	marudnych
W.	marudni	marudni	marudne	marudne

Pochodzenie

Zob. maruda